De bus

We hebben een bestelbusje waarin 's ochtends de honden meegaan naar het bos 10 km. verderop. Daar wordt een grote wandeling gemaakt.

En Vanoux? Die wordt al dikker en dikker. Van de week gebeurde er iets heel zieligs. Vanoux kwam niet meer zonder hulp de bus in. Vanmorgen mocht ze via de lagere zijkant, ook dat is haar bijna te veel. Tijdens de wandeling (die voor haar gemak al ongeveer gehalveerd is) blijft ze vlak bij me en bietst zoveel mogelijk koekjes.


Over een week is het zo ver....

We zijn zwaar in de verbouwing (volgende blog) om alles in gereedheid te brengen voor ons wonder. Zogauw we de toegang naar buiten geregeld hebben gaat ze apart van de rest. Ook de wandelingen want ze moet dan wel vaak, maar ze wil niet meer ver.
Ik vrees dat ze nog veel dikker wordt. En ze kan zich nu al niet meer overal krabben. Ik begin wel meer te beseffen wat zwangere vrouwen moeten doorstaan.