Maar oh, wat zijn ze schattig. Er moet rust zijn maar we durven ze niet zo goed alleen te laten. Inmiddels het schattige schapenvachtje maar ingewisseld voor een stukje ruw tapijt, da's toch een stuk veiliger.
En alles groeit niet alleen als kool, we beginnen langzamerhand al wat pups te kennen. Ik wilde ze graag strikjes om doen zodat we ze uit elkaar konden houden. Maar Vanoux likt zo hard dat de bandjes weer los komen. We hebben dus een dikke reu, een donker (in verhouding dan) teefje, 1 schreeuwlelijk en een klein schattig wit teefje. Vooralsnog is alles kortharig maar dat zal nog wel veranderen. Ik ben trouwens wel aangenaam verast met het feit dat ze allemaal blond zijn, dat had ik niet verwacht. De andere 4 leren we ook nog wel kennen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten