Houdini

En waarom laten we zo weinig van ons horen?

Omdat we dagenlang bezig zijn geweest met het in toom houden van Vanoudini. Moeders heeft er geen zin meer in. De pups doen haar tepels zeer vanwege de vlijmscherpe tandjes. (ze drinken terwijl ze staat) De pups vragen aandacht en zij wil ook wel eens slapen. Ze zijn zo druk met sociaal gedrag dat er tijdens spelmomenten continu gegrom en geknok is. En wie moet dit dan weer oplossen? En bovenal, tussendoor slapen ze op de beste plek.

Vanoux breekt dus uit. Ze krijgt naar binnen en naar buiten draaiende deuren gewoon open.

En wij?

Wij zetten een offensief op om Houdini verplicht bij de pups te houden. De puppykamer wordt uitgebreid naar de gang. Er wordt een flappendeur opgehangen (http://www.flappies.nl/). 's Nachts wordt de uitgang gebarricadeerd. Alsof dit enig baat heeft. Geert wordt al snuffelend in de douche teruggevonden en Vincent zit in de kledingkast. Volgens mij is Vanoux zelf bij ons op bed geweest.

Maran valt echter het meeste op. Nu kunnen ze namelijk naar buiten. (als echte retrievers zeulen ze ieder gevallen blaadje naar binnen, handig die herfst!)

En zo druk als Maran eerst was, zo rustig en content is ze nu. Goed, we zoeken voor haar een buitengezin, hebben we haar beloofd.

Nou ja, rustig....

Zodra je de puppyruimte betreed komen er acht kwispeltypjes op je afstormen. Vanoux is dan al langs je heen gestoven, de vrijheid tegemoet.

Deze kwispeldotten vallen je subiet aan. Sjaals, schoenen, haren, touwjes.... alles is even leuk.