We komen in de tussenfase.
Voor iemand die Vanoux niet kent is het een te dikke hond. Zo'n typische (ik wandel 4x per dag een rondje in het park) stadshond.
Het valt ons op dat de honden die buitenaf wonen over het algemeen meer beweging krijgen en dus slanker zijn. Het einde van de tuin is gewoon wat verder weg dan in de stad en dat zie je aan de dieren. Ik denk (maar reageer gerust) dat er bij de huisdiereigenaren in de stad ook kunstmatigere minder energievergende speeltjes zijn. Zo'n opwindmuis is leuk, maar de kat van de buren neemt geregeld 1 van onze weilandbewoners als presentje mee naar het eigen vrouwtje.
En dan zijn er natuurlijk egels en mollen waarmee je een hoop lol kunt beleven als hond zijnde. Een tak fungeert als trekspel/ flostouw/ agressiebewaker. Onze Diesel (overleden Rottweiler) vond die ene trekkerband geweldig om mee rond te sjouwen. (diep ontzag voor haar kracht).
Let wel; de liefde voor het dier is natuurlijk hetzelfde, zoniet groter, in de stad en de zorg zeker niet minder.
Misschien is het te vergelijken met een auto uit het westen van het land, minder kilometers maar net zoveel onderhoud.
Bij Vanoux voelen we de buik prachtig groeien. Ze is dan ook over de helft van haar dracht. Over een week of 3 zijn ze er (bijna)! Net zoiets als een mens dat 6 maanden zwanger is. Het is al wel te zien en toch kan ze alles nog. Er is gewoon net iets minder energie omdat de buik energie vergt. En groeit, en groeit, alles groeit zoo mooi, onze Vanoux is prachtig, wij zijn heel blij met haar.
Ook al stinkt ze weer eens een uur in de wind na die heerlijke wandeling van vanmorgen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten