Nu de eerste dag verstrijkt, kunnen we goed vergelijken met de vorige keer. Wat een verschil in onze ervaring. Geen schattige wolletjes die levensgevaarlijk voor de pups bleken maar in stukken geknipte inloopmatten die ruw genoeg zijn en gewoon in de wasmachine kunnen. Geen gemier op de vierkante meter in een hokkie maar een ruime, praktische, verwarmde en met zonlicht overgoten puppyruimte. (waar je trouwens met gemak weg kunt doezelen) Een mooie buitenruimte waar Vanoux even kan rondlopen om daarna weer terug te hollen naar de pupskes.
Vanoux heeft veel meer last van naweeën. We hadden ze de vorige keer niet eens opgemerkt. Het telefoontje naar de dierenarts stelt ons gerust. Het zou na 10 uur afnemen. Dat blijkt te kloppen, het is veel minder. Het drinken van de pups bevorderd het inkrimpen van de baarmoeder en dat doet haar pijn. Toch lijken de pups zeer content. Ze slapen en drinken schattig op een rijtje. Vanoux drinkt veel en mist eer privézwembad maar ze eet nog weinig en is super lief en zachtaardig naar haar pups.
Dat gezegd hebbende, als ze ze likt gaat dat niet bepaald zachtzinnig en de pups worden alle kanten op gezwiept. Het blijken dus Kantel-Kiep pups.
Twee pups vallen al op. Antonia (vernoemd naar mijn vader die vandaag jarig is) en Harvey. Antonia heeft een tijgerprint (mijn vader niet) en Harvey had nog heel lang een navelstreng die aandacht behoefde.
Het valt ons op dat Vanoux de pups als groep bewaakt. Als er één onverhoopt aan de andere kant van de werpkist komt te liggen dan pakt ze hem voorzichtig met de bek op en legt hem bij de rest.
Zometeen nog 1 keer alles checken en dan toch even de oogjes toe.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten