Houdini (2)

Deze foto is van ongeveer anderhalf jaar geleden. En zo mijmerend als ze uitstaart over het weiland, zo zat ze gisteravond ook te kijken. En waarom?

Houdini was zondag weer uiterst actief.

Toen ik haar 's ochtends op het erf zag lopen was ik er van overtuigd dat ik haar toch echt bij de pupskes had gedaan. Nu liep ze daar??!?!

Terugbrengen bij de pups dus en wie stond er nog geen 20 seconden later weer triomfantelijk te kijken op het erf? Juist, Vanoudini!!

Het hele weekend was gevuld met nieuwe pupeigenaren en ander bezoek, dus toen dit weg was en wij zelf ook weg moesten hadden we 10 minuten tijd om het hek te voorzien van een dakje van gaas.

En terwijl wij nog even soep zaten te eten met uitzicht op het erf.......

Lief haalde haar weer binnen en we besloten de nachtbarricade er maar op te zetten.....

1 keer raden wie.....

Dus pups in hun privéverblijf gelaten en Vanoux gewoon bij de andere honden. Zelf op weg naar schoonmoeder wetende dat dit in ieder geval veilig was tot 's avonds.

Toen we terug waren moesten we toch nog iets permanents bedenken. En zo sta je op zondagavond na bedtijd te spijkeren, gaas te spannen, en bijlichten met de zaklamp.

In ruil daarvoor besloten we het nachtluik er niet voor te zetten zodat ze in ieder geval naar buiten kon.

En Vanoux wist drommels goed wat we aan het doen waren. Ze keek nog maar eens mijmerend uit over het weiland en zuchtte diep. Daar ging haar vrijheid.

Haar koppie hing op half zeven, Houdini gaf het op.

In ieder geval voor vannacht dan........

Van Gogh

Van de week zaten we 2 keer bij de dierenarts. En omdat alles goed is afgelopen en de toekomstige eigenaar op de hoogte is gehouden, vertel ik het nu in de blog.

Vincent had op woensdag zijn Van Gogh beleving. Niet zijn oor uniek geperforeerd, maar het linkerachterpootje was uitermate pijnlijk.
Hij liep er niet op en zat maar stil in een hoekje.
We werden ingeseind door de babysit. Lief is meteen naar huis gereden.
Het was goed mis. Dus, op naar de dierenarts. Die vertrouwde het niet helemaal in besloot tot het nemen van foto's. Er zijn 4 foto's genomen. En bij een pup met veel kraakbeen ziet dat er dan ongeveer zo uit als een archeologische opgraving. Hier en daar een botje, dat moet allemaal nog aan elkaar groeien.

Even voor de duidelijkheid dit is een kinderhand en wordt alleen ter illustratie gebruikt.

De dierenarts en haar collega's met wie ze het later nog heeft besproken konden niks vinden. Behalve dat Vincent heel veel pijn had.
Dus Vincent kreeg een injectie tegen de pijn. Maar die kunnen ze alleen geven bij pups vanaf 6 weken, Laat Vincent en zijn broertjes en zusjes nou precies 6 weken oud zijn....

Vincent moest apart liggen in de kleinste bench die we hebben. Ik ben er 's nachts uitgegaan om hem even te laten plassen. Toen ik om 05.00 uur er weer aankwam voor de ochtendronde stond meneer op 4 poten en liet weten dat het hoog tijd was dat hij eruit mocht.

Na de ochtendwandeling ook op 4 poten dribbelend en met veel enthousiasme, liet hij weten dat 'ie echt niet alleen in de bench bleef.

Toen hebben we hem weer teruggezet bij de broertjes en zusjes. Alles is vanaf toen weer bergopwaarts gegaan en nu is alles weer als vanouds.

Het gevolg was alleen dat we gisteren pas de wormenkuur konden geven.

Op safari!

En dan is het savanneavontuur ten einde en gaan we lekker liggen.

BUITEN!! Want het is hier lekker en onze vachtjes zijn nog Pagepuppyzacht.

kwartetspel

Dus waar gaat die nou heen?

Misschien naar Henny of naar Annabeth, want die gaat misschien naar Corine en anders naar Erica. En Beau dan? Beau staat al vast, dat was meteen duidelijk. Nog nooit van Beau gehoord? Dat wordt zijn grote hondennaam. Hij gaat naar een geweldig gezin maar heeft ook een baan. Een fulltime baan op een zorgboerderij waar mensen met een geestelijke beperking overdag komen. En daar is Beau geknipt voor.

En zo gaat het eigenlijk met alle pups. Langzamerhand wordt het duidelijk wie waar naar toe gaat.

Er is 1 grote factor waar we veel rekening mee willen houden, de op het nieuwe adres al aanwezig hond. Want het moet natuurlijk wel klikken.

We zijn maandag naar de dierenarts geweest om alles in te enten....

En wat krijg je dan? 8 pups die in een kooitje een grote dierenartsenpraktijk worden ingereden. 8 pups die omringt worden met aah...'s en ooh...'s.

Een dierenarts die plechtig beloofd zijn vrouw dit vooral niet te vertellen en....

8 drentelende (en plassende en poepende) pups in een spreekkamer.

Nu kunnen de 8 pups uit worden gelaten. We verheugen ons op dit spektakel!

En nu deze kanjer nog....
En Geert, Geert heeft ook nog geen nieuwe plek. We zoeken dus nog mensen die een beetje zelfstandige hond willen, een plek bij iemand die met honden is opgegroeid of die al een hond heeft gehad en lekker met zo'n dier aan het werk willen. Geert is niet voor watjes, zo veel is duidelijk. Maar Geert wordt wel heel, heel mooi. De dierenarts was onder de indruk van de lichaamsbouw en de uitstraling.
Wie maakt ons nog los?

Mooie herfstdag

Gezellig allemaal naar buiten

Het was een mooie herfstdag vandaag. Het was dus de moeite waard om eens een wandelingetje buiten te maken. Je hoort de trein langskomen. Echt onder de indruk zijn ze daar ook niet van.

In overleg met de eigenaren van Lucy hebben we voor de laatste paar hondjes ze toch op marktplaats gezet. De verkoopprijs weerhoudt niet serieus gegadigden. We steken er dan ook heel veel tijd en geld in. Maar daar krijg je dan ook echt een geweldig hondje voor terug. Dat weten we zeker.

En Vanoux, als trotse moeder, torent nog boven alles uit.

Kom mee naar buiten allemaal...

Kom mee naar buiten allemaal, dit is leuk! Maar ook heel spannend.

Als er 1 schaap over de dam is...

En Vanoux houdt haar kroost heel scherp in de gaten.

Houdini

En waarom laten we zo weinig van ons horen?

Omdat we dagenlang bezig zijn geweest met het in toom houden van Vanoudini. Moeders heeft er geen zin meer in. De pups doen haar tepels zeer vanwege de vlijmscherpe tandjes. (ze drinken terwijl ze staat) De pups vragen aandacht en zij wil ook wel eens slapen. Ze zijn zo druk met sociaal gedrag dat er tijdens spelmomenten continu gegrom en geknok is. En wie moet dit dan weer oplossen? En bovenal, tussendoor slapen ze op de beste plek.

Vanoux breekt dus uit. Ze krijgt naar binnen en naar buiten draaiende deuren gewoon open.

En wij?

Wij zetten een offensief op om Houdini verplicht bij de pups te houden. De puppykamer wordt uitgebreid naar de gang. Er wordt een flappendeur opgehangen (http://www.flappies.nl/). 's Nachts wordt de uitgang gebarricadeerd. Alsof dit enig baat heeft. Geert wordt al snuffelend in de douche teruggevonden en Vincent zit in de kledingkast. Volgens mij is Vanoux zelf bij ons op bed geweest.

Maran valt echter het meeste op. Nu kunnen ze namelijk naar buiten. (als echte retrievers zeulen ze ieder gevallen blaadje naar binnen, handig die herfst!)

En zo druk als Maran eerst was, zo rustig en content is ze nu. Goed, we zoeken voor haar een buitengezin, hebben we haar beloofd.

Nou ja, rustig....

Zodra je de puppyruimte betreed komen er acht kwispeltypjes op je afstormen. Vanoux is dan al langs je heen gestoven, de vrijheid tegemoet.

Deze kwispeldotten vallen je subiet aan. Sjaals, schoenen, haren, touwjes.... alles is even leuk.

close up

Nog een paar ietwat bewerkte fotootjes.
Ze beginnen nu echt wat fotogeniek te zijn.

Mooi hè.

Afgelopen zaterdagochtend klom Drea op de rand van de werpkist. Zaterdagmiddag vonden we haar bij Vanoux, naast de werpkist.

Dus eerst geprobeerd met de puppyren. Dat was geen succes en binnen 6 uur besloten we dat het tijd werd dat ze de hele kamer voorzichzelf hadden.

Zo rustig als vanmiddag hadden wij het nog niet meegemaakt. Misschien kwam dat door het vele bezoek afgelopen weekend. Ze waren zondag echt even uitgespeeld. Even dan want vanmiddag waren ze er weer helemaal klaar voor.

We hebben nog iets ontdekt. Washandjes zijn ideaal speelgoed; daar kun je aan trekken, schudden, bovenop liggen en vooral stoer mee rondlopen.

Statieportret

Hoe leuk dit nest ook is, uiteindelijk willen we de hondjes toch verkopen.

We zijn ze nog niet allemaal kwijt en gaan dus postertjes maken om ze her en der te verspreiden. Daarom hebben we hele lieve mensen met een goede camera gevraagd of ze ons wilden helpen. We hielden de pups gezamenlijk vast en op 3 lieten we tergelijkertijd los, en klikken maar.

Hier zijn een paar van de resultaten.

schattige foto's

Ze zijn zo lief!!!

Lunch

Gisteravond rond een uur of twaalf hoorden we veel kabaal bij de pups.

Het was ons als opgevallen dat Vanoux minder melk heeft. We voerden de hondjes 2 keer per dag. Dit alles was volgens het gezamelijk committee niet meer genoeg. Tenminste dat lieten ze ons luid en duidelijk weten.

Snel een bakje droge brokjes verdeeld over de voerbakken en wat bleek.....

Alle 8 stormden ze op de brokjes af. En na de eerste happen gaan ze dan plassen en poepen. En en masse water drinken. Dat ging makkelijk!!

Ze hoeven geen slobbersoep meer en drinken allemaal al keurig water. Een paar keer per dag wordt er gestekkerd in de keuken. En dat is heel, heel leuk. Kijk maar naar het filmpje van de lunch van vandaag.

De grote wijde wereld in...

We zijn zo druk geweest de laatste tijd, dat alle tijd is opgegaan aan de pups. Er was geen tijd om hier een verslag van te maken. Daarom nu lekker een rij foto's van de afgelopen week. Dit was week 4. Ze zijn vandaag dus precies 4 weken oud.

Een beetje onscherp, deze foto, maar je ziet de opkomende tandjes zo goed.

En eten hebben we even tijdelijk naar de keuken verplaatst want dat was makkelijker bij alle ontlasting. Ze poepen steeds beter, groter en vaster.

En daarna gaan we lekker spelen en stekkeren.

En daar wordt je heeeel moe van als je klein pupske bent!

Kiekeboe

Kleine pupskes worden groot. Het duurt niet lang meer of ze komen boven de kist uit. Ze eten goed èn ....

ze gaan rondstekkeren.

Daarnaast gaan ze veel spelen met elkaar. En af en toe is daar een broek of slof waar ze lekker aan kunnen trekken. Er zijn armen om lekker in te gaan liggen. Vanmorgen nieste ik. Ze schrokken zich allemaal rot. Maran lag languit te eten en verstijfde even compleet. Tja, alle geluiden moeten ze leren, tv, radio, gezellig geklets, gelach, langkomende trein, wasmachine en dus ook fluiten, zingen (ik zing slaapliedjes, het werkt niet altijd hoor) en dus ook hoesten en niesen.

Dinner is served

We hebben maar eens op film gezet hoe goed ze eten. Ik denk dat ik van een retriever ook niet anders zou verwachten, hi hi.

Zet in dit geval het volume lekker hoog.

Out of business

We hebben de rode lamp uitgedaan. Het was een bijzonder gezicht van buitenaf. Je kon je twijfels hebben over wat er plaatsvond in die kamer. Als de zonnebank brandt zie je iets totaal anders. Ik kan me voorstellend dat mensen dachten dat er misschien rode gordijntjes hingen waardoor het erg rood leek.

Het gaat zo goed met de pups (vandaag gaan we ze 2 keer bijvoeren) dat we het idee hadden dat de lamp wel uitkon. De plek onder de lamp is meteen in gebruik genomen.

's Ochtends ben ik vaak de eerste die gaat kijken, en oh wat schattig. 8 pups met de wang in de vouw en de oortjes alle kanten op geklapt.

De hondjes worden nu ook iedere dag minimaal 20 minuten geknuffeld zodat ze mensenhanden leren kennen. En zodat wij kunnen zien hoe ze zich gedragen bij mensen. Onderling zijn ze druk met sociaal gedrag. Driehoog liggen slapen, stoer op de ander afstappen, grommen, vastpakken, prooigedrag, de handdoek aanvallen waar de bak met eten opstaat, het groomen van de ander en jezelf.

2500 gram

Vandaag zijn ze drie weken oud. Het waren zeer intensieve weken waar we ieder moment met de pups koesteren. en dat moet wel want als je je omdraait zijn ze ineens veel zwaarder. Walibi en Drea wegen al 2500 gram!

En wat zijn we trots op ze!!

Aanvalluh!!

Het lijkt alsof de puppykamer een donker hok is, maar niets is minder waar. Op sommige dagen is het al of nog donker als we de foto's nemen. In feite hebben de pups onze meest luxieuze logeerkamer, strak naast onze slaapkamer.

De pups kunnen nu allemaal zien, ruiken en horen.

Als ze het geluid van de voerbak horen, gaan ze rennen naar de hoek van de werpkist om maar vooral niks te missen van deze kostelijke brij.
Soms zetten we ze er alleen bij of met een klein groepje of als stofzuiger.

En als laatste mag Vanoux de bak brandschoon likken.

En nadat ze elkaar grondig hebben afgelikt, vallen ze zomaar in een schattig pupskeslaapje.

De vijftigste blog alweer!

Vandaag is het de 50e keer dat ik blog. Ik ben deze blog begonnen omdat het me opviel dat er heel veel informatie te vinden is vanaf week acht, maar heel weinig voor first-time fokkers. Ik hoop dat, los van de puppelige pupskes, men het ook leuk vindt om te lezen wat wij zoal tegenkomen aan diverse fases van het verwekken en hebben van een nest.

Wie weet halen we de 100e blog binnenkort!

Salon de Kronkelwilg

Gisteren hebben we tijdens het wegen tergelijkertijd de scherpste delen van de nageltjes gevijld. Dit omdat we eigenlijk beiden bang zijn te veel weg te knippen als we een tangetje zouden gebruiken. Leuk om dit groomen op de pups te doen. Dan wennen ze vast voor poetsen en modderige poten schoonmaken.

Drea besloot ondertussen een hele grote dikke vette poep te laten die Vanoux nu niet kon opruimen. Tijdens het wegen hebben we Vanoux er namelijk niet bij, ze is houdt normaliter de werpkist (inmiddels is de dagloopruimte verdubbeld) keurig schoon. Dit gebeurt dus over het algemeen buiten ons gezichtsveld om. Deze enorme drol werd geinteresseerd bekeken door ons. En wat zagen we? Keurige poep met dode spoelwormen erin. Mooi, de pillen zijn dus goed aangeslagen.

Ik ben ook al vast begonnen met het bereiden van de pap. We willen het allemaal wat natter hebben dan gisteren, eigenlijk dus wat meer een slobbersoep.


En dan nog het verhaal van Gallagher, ze bleef drie dagen lang "maar" 1550 gram. En wat bleek, ze werd tijdens het drinken weggeduwd door sterkere broertjes en zusjes. We zijn dus een Biafraoffensief begonnen. De lichtste pups krijgen 2 keer per dag prive qualitytime aan de tiet van mams, onder ons toezicht dus.

En daarna is het weer slapen, dromen en groeien.