De laatste avond, nog 3 pups over.

En toen zijn alle pups naar hun nieuwe mandje vertrokken. Het blijft een schattig, maar ook weemoedig gezicht; zo'n pup die vrij uit het raampje kijkt op weg naar .... Ja, naar wat? Wij hebben vertrouwen in alle gezinnen. Vertrouwen in hun zorg en inzet. Vertrouwen in wat wij de pups meegeven. Vertrouwen in hun toekomst samen. Los van het wat lege gevoel in onze zielen, zien wij een heleboel blije gezichten. Ook bij onze pupskes.
Lieve Butler, Tosca, Bram, Diezel, Truus, Balou en Luna (tenminste één die haar nestnaam hield), wij weten zeker dat jullie voort kunnen bouwen op onze stabiele basis en daarom ons heel gauw vergeten.
Alvast tot ziens op de eerste puppydag!
Goed, genoeg geweemoed. Tijd om bij te slapen, tijd om de woonkamer weer terug te zetten in de oude stand, tijd om Isa de rest van het huis te leren kennen.

Het einde nadert

Tijdens de Pasen ook zo genoten van het mooie weer en de rust? Wij hebben veel gasten over de vloer gehad. Toen de twee pups naar Lelystad waren, zijn wij naar huis gegaan en hebben contact gezocht met alle pupeigenaren om te overleggen welke pup van hun werd. We kunnen gelukkig iedereen blij maken met de pup die het beste bij hun past.

Zoals al vermeld, Walibi blijft bij ons vanwege de Vanoux-uitstraling. Misty en Buddy gaan naar gezinnen die hen het hardste nodig hebben. Harvey gaat naar een gezin dat al een (geweldige) reu heeft. Luna gaat naar een beschermd huis (niet zo groot) maar dat huis staat strak naast de duinen! En daar kan ze los, want dat heeft ze wel af en toe nodig. (en dan bedoelen we niet alleen maar van de riem los) Snow is al uit logeren geweest naar haar nieuwe gezin. Ze kwamen haar om 14.00 uur halen en brachten haar om 19.00 uur weer terug. Zij en haar nieuwe baasjes hadden het geweldig gehad!

Vandaag waren alle pups super enthousiast. Ze weten nu wat hun te wachten staat en ze kwamen ons continue, met steeds meer zelfvertrouwen vertellen dat ze heel blij zijn met onze keus. Nu is het voor ons zaak dat we de pups hun nieuwe, eigen naam leren.

Aan het eind van de middag kwamen de eigenaren van Pappa Buddy ook even kijken. Ook van hen kregen we alle lof dat onze pups zo groot, enthousiast en zindelijk zijn. Ze vonden het heel knap dat alle pups al zo goed luisteren.

Zo en nu zijn we toe aan een lang weekend....

Testcase

We hebben eergisteren besloten dat Walibi bij ons blijft, omdat ze dezelfde uitstraling heeft als Vanoux toen die nog een heel klein pupske was. Daarom zetten we Walibi als eerste in de testring. Ze leek totaal niet op de individuele Walibi die wij kennen. Het leek alsof ze gewoon echt niet goed gevonden wilde worden, dat vonden we prima.

En wie hebben ons dan wel verlaten? We hadden en top vier samengesteld, dat had niet gehoeven. In feite zijn ALLE pups geschikt. We zijn hier erg trots op. Belangrijkste commentaar. "Je merkt dat alle pups wat gewend zijn. " Al onze (en die van onze babysits) inspanningen zijn echt niet voor niks. Het mooiste was de zweefproef, ze zijn zo vaak opgepakt en verplaatst dat ze het allemaal prima vinden. Het herstel na een reactie was in alle gevallen goed tot zeer goed. De ene pup reageerde net wat allerter op de tester dan de ander. Vooral Buddy en Misty vonden dit onderdeel heel erg leuk. Zij kwamen bovenop de reststapel want Antonia en Bach stonden met stip op één. Het waren de laatste twee hondjes die getest moesten worden. Het was zeer warm geworden en ze bleven maar kwispelen en alle taakjes met plezier uitvoeren.

Persoonlijk vond ik het commentaar bij Harvey het leukst. "Hij is zelfstandig en onderzoekend, dat kan betekenen dat zijn blinde baas naar de bakker wil, maar dat hij hem regelrecht naar de dierenwinkel leidt."

Harvey gaat dus naar een gezin die al een Golden reu hebben. Zelfstandig genoeg om niet telkens als een pupje achter de baas aan te lopen, maar klaar om met de andere hond op onderzoek te gaan.

Op de foto's de top 4; Bach, Antonia, Misty en Buddy!

Sweet goodbyes

Vandaag zullen 2 pupskes het nest verlaten. Twee kanjers, tenminste voor hun doeleind. Wij zouden waarschijnlijk deze twee hondjes nooit voor onszelf houden (los van het geslacht) omdat wij andere criteria hebben. Zo proberen we voor iedereen juist dat hondje er uit te pikken waar ze smoorverliefd op zijn, omdat dat waarschijnlijk het hondje is wat het best past bij hun situatie. Dit past eigenlijk altijd wonderwel in elkaar. Acht pups met totaal verschillende maar geweldige karaktertjes.

• Buddy is superstoer zeg maar type "kom maar op".


• Antonia superlief type "ik zal er voor je zijn".


• Misty is een echte (grote) mensenhond type"ik wil graag tussen mijn mensen in de woonkamer zijn".


• Harvey is vrolijk en heel kalm hij heeft het vermogen om overal in slaap te vallen maar laat ook merken wanneer hij iets echt wil.


• Snow is rustig en een beetje afwachtend, maar als je haar vertrouwen hebt gaat ze voor je door het vuur.


• Walibi vindt alles leuk en weet dat ze op moet passen bij die andere grote honden.


• Bach is een rots in de drukke branding, met een grote "will to please".


• Luna houdt van een feestje en blijft tegelijkertijd ook nog een superrelaxed type "strandpaviljoen".

We gaan zometeen naar de testplek. Ik ben benieuwd of de professionele tester deze analyse deelt.

Nog even genieten

Na het wandelingetje gaan ze allemaal de vergrote buitenkennel in. Ze zijn nog even aan het stekkeren en vallen daarna allemaal in slaap. 's Ochtends is er geen houden aan. Acht duiveltjes klaar om je broek, schoenen en veters in hun bekkie te nemen en heerlijk vast te houden. En maar kwispelen, continu kwispelen. Morgen gaan de eerste 2. Gelukkig mogen we vandaag nog genieten van alle acht.

Toen was het lente

We waren met voldoende begeleiding om ze allemaal tergelijkertijd los te laten lopen. Wat een feest en wat heerlijk fotograferen. Sommige van de pups racen echt hard. Ik moest de camera op sportstand zetten. Een pup in beweging dus.

Buddy en Snow aan de wandel

Mijn eerste echte wandelingetje

Gisteren zijn alle pups ingeënt dus vandaag, precies 6 weken oud, werd het tijd voor hun eerste survivaltocht in het gras.Samen met Vanoux, dat dan weer wel. De pups ontdekten paardebloemen en metersdiepe kuilen (als je tenminste formaat pup bent). Nu we nieuwe kenneldelen hadden konden we een buitenkenneltje maken , waar ze na de wandeling in terecht kwamen.

Nou ja, wandeling.... een paar minuutjes rondstekkeren op een stukje gras. Maar dit is ook genoeg voor een eerste keer.

Ze slapen weer als een blok na deze eerste safari-survival-tocht

Het begin van de chaos

Afgelopen week was uitzonderlijk hectisch en dat had niets te maken met de piekdrukte op werk. Op papier zijn alle hondjes onder de pannen alhoewel dat afhangt van de Martin Gaus selectie. Sinds de pups naar buiten kunnen zijn ze omgevingsbewust aan het worden. Als we ze in de keuken voeren is het leuk om te kijken of je kunt uitbreken. Dan zijn schoenen in een hal in ene heel interessant en lekker. Ons grootste probleem was het feit dat we niet konden schoonmaken zonder ze alle acht van ruimte te verplaatsen. De één was 's ochtends de babysit met het grut en de ander 's middags. Zo kregen we de gelegenheid om met ze te spelen, te observeren, te corrigeren (nu al!) en voor de pups was het de gelegenheid om te spelen, te onderzoeken, te ervaren en grote mensen regels te leren (nee!). Onze arme babysit, die tussen de middag dienst heeft, moest ze allemaal naar buiten lokken en dan op een onlogische, moeilijk te bereiken plek een extra hek zetten om de puppyruimte te dweilen. Gisteravond werden we verblijd met: Kenneldelen!! De firma Kelders uit Steenwijk http://www.kelders-ho.nl/ heeft er weer een klant bij. Nu hebben we een super sluizensysteem (niet rolstoeltoegankelijk, dat dan weer wel) en kunnen we ten volle gebruik maken van het genot van de puppyruimte. Alleen de camera laat nu wel heel weinig pup en veel metaal zien... We kunnen ze vanaf nu in de kennel voeren en 's avonds bij ons in de woonkamer zetten. (een spannende film doet ze al niks meer) Ging dat eerst vanuit de keuken, nu kunnen ze na het eten even dollen en dan met zijn allen naar binnen. Het is geweldig om te zien hoe de grote honden reageren op zo'n bolletje wol tussen ons in op de bank. Degene die wakker is komt daar voor in aanmerking, wel telkens een ander. Wij vinden dat erg leuk, ze kunnen heerlijk knuffelen met ons, spelen, onderzoeken, ervaren en vandaag voor het eerst uitgelaten worden in plaats van alleen hun buitenterrein. Gisteravond zijn wij met alle acht inclusief moeders naar de dierenarts getogen. Ze zijn geënt, gechipt en onderzocht. Alle hartjes kloppen en ze zijn allemaal zandkleurig (hihi) Eens kijken wat ze van ons terrein vinden en hoe ze aan de wandel gaan. En daar worden natuurlijk weer opnames van gemaakt. Zes weken oude pups in het gras, ik ben benieuwd wat gaat worden aangevallen, de molshoop, de grasspriet of gewoon degene naast je.

Genieten van het zonnetje.

sunshiny day (2)

Er is maar één heel groot nadeel....... Nu zijn ze echt zandkleurig.

Bright, bright sunshiny day

En toen was het Buddy als eerste gelukt. Over het hekje geklommen en aan de andere kant mooi doorgeslapen. Dit was niet de bedoeling dus wij gingen weer verder met ruimtelijk wonen. Het was prachtig weer vandaag dus wat voer buiten neergezet, camera erbij en enthousiast het grut naar buiten lokken. Zie hier een sfeerimpressie.

Het was geweldig om ze te zien.Want buiten is een uniek begrip. Buiten zijn stokken, blaadjes, grassprieten, een echt ravijn, eten en heel veel aandacht voor het bezoek van vandaag. En je kunt eindeloos hollen. Vanoux speelt ook mee. Nu zijn ze kapot, wij ook.

Puppy's first day out

Vanmorgen liep ik in alle vroegte met een pupske op mijn arm. "Dit is de schuur, dit is buiten en dit is een huis. Hier is de keuken en dit is je voer." "Ha, dat voer dat herken ik." En zo ging het eerste uitje bij alle acht. Allemaal volledig relaxed en geinteresseerd. "Leuk zo'n uitje met eten en speeltjes." Vanmiddag deden we bij daglicht het nog een keer. En terwijl één van ons zich stort op dweilen en verschonen van de puppykamer is de ander in de keuken druk met babysitten. Aan de foto's zie je dat ze zich prima vermaakten. Geen enkel teken van stress of schrik bij alle keukengeluiden. Optillen en sjouwen met speeltjes. Comfortabel en stoer

Speeltjes die alleen onder toezicht mogen worden bekauwd.

Morgen weer!

4 kilo puppylove!

Tijd voor een nieuwe tabel. Bach en Walibi gaan gelijk op. Antonia, Luna en Buddy blijven de achterhoede. Maar allemaal supergezond en gelukkig. Vooral Snow met haar ruim 4 kilo! Ze zijn nu echt schattig aan het worden. En ze groeien en groeien maar. Geweldig om die kleine papzakjes telkens weer op te pakken en te knuffelen. Zelf slapen lukt ook heeel goed. Voor ons wordt het nu echt vermoeiender. We voeren ze een paar keer per dag en moeten de matten verschonen en wassen en de vloer dweilen. Toen ze vanmiddag tijdens het dweilen even allemaal terug moesten naar de werpkist was het kabaal buiten goed te volgen. Ze waren het er niet mee eens. Hun moeder is ook zo democratisch, die geeft ook duidelijk aan als ze het er niet mee eens is. Maar ja, als ze dan weer lief gaan slapen.... zucht, wat een schatjes.

Ruimtelijk wonen

We hebben de werpkist open gezet en een grote kamerkennel geplaatst als oplossing totdat de echte kenneldelen komen. Als die er eind van de week staan, mogen ze ook naar buiten. Ze liggen al vaak met velen in de hoek richting buitendeur. Alsof ze zeggen: "We kunnen niet wachten..." Ze spelen flink, soms stoer, soms schattig, soms gemeen maar bovenal zo grappig en zo leuk. De spiertjes en het coördinatievermogen wordt zo lekker ontwikkeld. Het eetpatroon is echt anders dan bij het vorige nest. Deze pups genieten van hun vrijheid en eten tussendoor ook wat. Het vorige nest was gericht op eerst het eten op en daarna lekker rondstekkeren. En Vanoux? Die voert ze nu telkens kleinere beetjes, de brokjes nemen het langzaam over. Maar verder is ze even zorgzaam en proper.

Tot je pap zegt..

We ontdekken een groot verschil tussen dit nest (Golden Retriever kruising) en het vorige nest (Labradorkruising) Het vorige nest hoefde je niet uit te leggen wat eten was. Vanaf de geboorte gingen ze dwars over Vanoux om bij een tepel te komen. Deze pups zijn beschaafder. Ze willen dolgraag drinken en zullen elkaar wegduwen om bij de beste tepel te komen maar eten moet ze geleerd worden. We hebben gemerkt dat het makkelijk met de paplepel kan worden ingegoten. Luna was meteen verkocht. Nu blijkt dat ze dit allemaal lekker vinden zijn we vanmorgen met conceptplan B begonnen: Schoteltjes.

Nieuwe foto's

We kregen vanmorgen bericht van 1 van de eigenaren van een pup uit het vorige nest. Dan weet je dat het plaatsen van één van je pups een belangrijke beslissing is. Mensen die keuzes maken met de hond in hun hart. En zo zijn ze alle acht goed terecht gekomen.

We hebben ook aan deze pups beloofd dat we dit voor hen ook gaan zoeken. Zelf beginnen ze nu hun omgeving te verkennen en zie daar; allemaal broertjes en zusjes. Die kun je aan de staart, kop en poten trekken, leuk joh!

En dan nog een schattige foto van Antonia. Een prachtige, evenwichtige pup!

Zondagsslaapje

Na het ontbijt vielen ze zo snel weer in slaap dat ik net te laat was voor het speelkwartier. Maar ach, wat wordt een mens snel jaloers op al dit onschuld. En natuurlijk een wakende moeder er strak naast.

In beeld; 3 weken groei

Vlak na de geboorte Rond 12 maart Rond 19 maart Vandaag!

Oren, ogen, puntje van je neus

Gisteravond gebeurde er iets heel bijzonders. Er werd voer in Vanoux's bak gedaan en dat was een vrij scherp geluid. Snow reageerde terughoudend. "Hee, zou Snow dan kunnen horen?" Snow had als eerste de oogjes open, ze loopt al heel behoorlijk en ze is verreweg de zwaarste, het zou dus zo maar kunnen. Toen blafte Walibi en weer reageerde ze terughoudend. Als proef op de som klapte ik in mijn handen. Toen wisten we het zeker, haar oortjes gaan open!!
Toen ik vanmorgen in de puppykamer kwam begon onze grote reu verderop enthousiast te blaffen. Maar liefst 6 hondjes reageerden hier op.
De radio is dus aangezet. Vanmiddag worden de antidooddrukstangen verwijderd. Tijd voor de laatste fase in de werpkist. Over 2 weken kunnen ze daar waarschijnlijk uit zichzelf uitkomen.
Oh ja, ze zijn zo schattig we houden ze allemaal.... (nog 6 weekjes dan)

hergroeperen

Na het drinken duurt het even voordat ze allemaal goed liggen. Ze kunnen elkaar nog niet horen maar wij gelukkig wel.

Toegift van Snow

Wormen, bandjes en 2 kilo!

We zijn van weegschaal gewisseld en dat geeft altijd wat rare sprongen. Soms lees ik wat scheel van de nieuwe schaal maar, het nest groeit en bloeit.



De nagellak is weg en de puppybandjes zijn om, de pups zijn voor het eerst ontwormt. Een gezamenlijke activiteit van 4 personen gisteravond toen alle bezoek voor die dag was verdwenen.
Snow is als eerste voorbij de 2 kilogrens. Nu zijn alle oogjes open. De oortjes laten nog een weekje op zich wachten. Ze beginnen wankelend te lopen/ staan/ opdrukken. Een prachtig gezicht.
Inmiddels zijn we de helft van het nest kwijt. We weten alleen nog niet welke helft. We zijn supertrots dat de Martin Gaus Hulphonden- en Blindengeleidehondenschool maar liefst 2 van onze pups af gaat nemen. Daarnaast werden we aangedragen door onze dierenarts bij een heel leuk gezin.
Als professionals zo tevreden zijn met wat wij doen, dan kan het niet anders dan een kroon zijn op ons fokbeleid. Wij investeren en geloven in wat wij doen. Wij hadden nooit durven dromen dat dit zo snel al dit soort vruchten af zou werpen.
Het geeft aan dat al het geknuffel, de dagelijkse gezondheidscheck, het voer van Royal Canin maar bovenal het karakter van Vanoux en dat wat wij uitstralen garant staat voor een goede pup. Dat durven we inmiddels wel te zeggen.

16 maart 's middags

Eindelijk weer tijd om te schrijven. Het belangrijkste bericht is dat ik bij Snow in haar oogjes kon kijken. De anderen zullen ook gauw volgen. Dat dit eraan kwam wisten we omdat de neusjes nat werden. Ogen, oren en neusjes gaan nu open. Een prachtig gezicht. Wij hopen voor hun ook.

We zijn ook van kleine keukenweegschaal overgegaan op een grotere weegschaal. Dat geeft vreemde metingen bij de laatste en de eerste dag van de oude en de nieuwe weegschaal.
In ieder geval is Harvey nu al 1700 gram, snow is 1650 gram maar liefst 4 pups zitten op 1500 gram. Buddy is 1400 en Antonia 1300 gram. Allemaal hele dikke pannenkoek buikjes.
Verder zien we dat ze al wankelend af en toe overeind komen. Staan kun je het nog niet noemen maar een wankel evenwicht toch zeker wel.

De eerste belangstellenden melden zich inmiddels ook. Mocht u als lezer van de blog geinteresseerd zijn in een pup, laat een reactie achter en we nemen contact op.

Na 1 week

We maken de balans op van 1 week in de nieuwe puppykamer en we komen tot de conclusie dat die geweldig is. Belangrijkste aspect is hoe blij Vanoux is met deze ruimte. Ze vindt het heerlijk om gewoon buiten te liggen of te graven terwijl ze toch vlakbij vers water, haar pups en haar voer is. Ze vindt het prettig dat ze ook eens buiten de werpkist kan liggen bijkomen. Daar is hier alle ruimte voor. Bovenal is het ook hier, heerlijk rustig.

Er zitten veel ramen in die wel zonlicht binnenlaten maar die ook voldoende schaduw geven om te kiezen waar je wilt zijn.

Wij vinden het heel makkelijk om met al die ruimte alles kwijt te kunnen. De kamerthermometer geschroefd op de deur, een weegschaal, bakje, doekje, nagellak, twee kachels, extra slaapmat voor Vanoux, een stoel en een kruk. Zogauw de oogjes en oortjes opengaan komt er een ook radio.

De ruimte is heel makkelijk schoon te houden en dat is ook hoopvol voor als er niet 4 maar 36 hondenpootjes zand naar binnen brengen. (ookal ligt er deels beton in de buitenruimte) Net zoals ik vroeger dacht dat een bench niet geschikt was voor een hond, ben ik inmiddels ook totaal om als het neerkomt op een nestje in een schuur.

Wij houden alles bij met de camera, het is hygienisch, licht, warm en een betere plek voor de moederhond omdat er niet alles en iedereen constant haar stoort en zij op ieder moment van de dag (of nacht) naar buiten kan.

Vanoux is een vrije geest die je niet in een woonkamer moet houden, daarnaast vinden we haar een perfecte moeder en de groeitabel van de pups bewijst dit.

Nee, wij zijn super tevreden over ons nestje in de schuur.

Dat gezegd hebbende, ik verheug me op week 5 als ze gezellig bij ons in huis komen buurten omdat ze dan groot genoeg zijn.

Week 1 van 500 naar 1100 gram

De stilte

Hoe lekker kun je slapen? Al dan niet tijdens het knuffelen?

Statistiek

De pups groeien enorm hard. Weer flink zwaarder dan gisteren. Maar liefst 3 al op 750 gram binnen 3 dagen!! Tja, dat maakt ons nog trotser op Vanoux. Maar het allerleukste? Iedere keer als je pupje oppakt kun je beginnen met knuffelen en wat worden ze knuffelerig. De dikste pups gaan meteen op zoek naar een tepel. Walibi was de rust zelve en allemaal zijn ze zoo schattig. Dat wordt wat de komende weken.

In het grafiekje zie je duidelijk dat de twee onderste lijntjes extra tiettijd moeten krijgen. Wordt aan gewerkt. Vanoux doet dat met alle zorg en liefde. De puppykamer is heerlijk rustig dat scheelt ook. We horen vaak alleen de vogels door de microfoon omdat de hele goegemeente zo heerlijk ligt te slapen.

Lezersvraag

Er zijn mensen die ons vragen waarom wij de nagellak zo creatief smeren op onze pups. Heel simpel. Zo kunnen we zien wie wie is. Dit is bijvoorbeeld Misty, die heeft geen enkele stip. Wij proberen de stippen op een plek te smeren waar Vanoux niet regelrecht alles eraf likt. Als ze oud genoeg zijn om hun puppybandjes te dragen stoppen wij met smeren.
Op deze wijze leren we de karakters al een beetje van de individuele pups. We kunnen de gewichten goed bijhouden. We kunnen ze allemaal controleren en op tijd ingrijpen. De pup die het minst groeit krijgt extra tijd aan de tiet. In dit geval zowel Buddy als Bach. Dat gezegd hebbende, alle pups zijn al gemiddeld 140 gram toegenomen in gewicht sinds de geboorte.

Zij weten nog van niets en liggen met bolle buikjes heerlijk te slapen.

Wegen, wassen, watergolven

Dag 2 betekent dat we de pups een nagellak streepje geven, alles wegen, knuffelen, alles in kaart brengen en puppybandjes voor straks toekennen aan de namen. Het eerste grafiekje is er al en de pups zijn enorm gegroeid.
Harvey spant de kroon, hij was al bijna de zwaarste en is ook nog eens 80 gram aangekomen. Luna was de zwaarste en Bach is nu de lichtste. Maar toch, het verschil tussen de zwaarste en de lichtste was bij de geboorte maar 80 gram en nu ruim 100 gram. Wat wil je ook met zo'n imposante melkfabriek strak voor je neus.

Duidelijk zichtbare medefotograaf, ja, ja, meteen al extra belangstelling.

Door alle drukte had Vanoux wat extra's verdient, warme slobbersoep, de absolute favoriet. Ze had het zo op, gek hè? Op de foto is de nagellak en het zonnetje in de kamer goed te zien. Mocht het voorjaar doorzetten dan leveren de oude eikebomen prachtige schaduw en blaadjes te over als spelmateriaal.

dag 1: een lange dag

Een lange dag

Nu de eerste dag verstrijkt, kunnen we goed vergelijken met de vorige keer. Wat een verschil in onze ervaring. Geen schattige wolletjes die levensgevaarlijk voor de pups bleken maar in stukken geknipte inloopmatten die ruw genoeg zijn en gewoon in de wasmachine kunnen. Geen gemier op de vierkante meter in een hokkie maar een ruime, praktische, verwarmde en met zonlicht overgoten puppyruimte. (waar je trouwens met gemak weg kunt doezelen) Een mooie buitenruimte waar Vanoux even kan rondlopen om daarna weer terug te hollen naar de pupskes.
Vanoux heeft veel meer last van naweeën. We hadden ze de vorige keer niet eens opgemerkt. Het telefoontje naar de dierenarts stelt ons gerust. Het zou na 10 uur afnemen. Dat blijkt te kloppen, het is veel minder. Het drinken van de pups bevorderd het inkrimpen van de baarmoeder en dat doet haar pijn. Toch lijken de pups zeer content. Ze slapen en drinken schattig op een rijtje. Vanoux drinkt veel en mist eer privézwembad maar ze eet nog weinig en is super lief en zachtaardig naar haar pups.
Dat gezegd hebbende, als ze ze likt gaat dat niet bepaald zachtzinnig en de pups worden alle kanten op gezwiept. Het blijken dus Kantel-Kiep pups.

Twee pups vallen al op. Antonia (vernoemd naar mijn vader die vandaag jarig is) en Harvey. Antonia heeft een tijgerprint (mijn vader niet) en Harvey had nog heel lang een navelstreng die aandacht behoefde.

Het valt ons op dat Vanoux de pups als groep bewaakt. Als er één onverhoopt aan de andere kant van de werpkist komt te liggen dan pakt ze hem voorzichtig met de bek op en legt hem bij de rest.

Zometeen nog 1 keer alles checken en dan toch even de oogjes toe.

geboorte Vanoux's pups!

Vannacht was het zo ver. Na ruim 24 uur waken en heeeel veel gedrentel, gegraaf, gelik en gepiep van Vanoux kwamen Buddy, Antonia, Misty, Harvey, Snow, Walibi (blijft leuk), Bach en als laatste Luna tussen 5 en 8 ter wereld.



Uiteraard is Vanoux weer een perfecte moeder, de pups zijn zeer bewegelijk en binnenkort berichten we weer meer.

Spannende televisie

We zijn nog een paar dagen druk geweest met het regelen van de temperatuur in de puppykamer. De dierenarts heeft ons uitgelegd dat de pup met 39 graden geboren wordt, het onder de lamp zo'n 30 graden moet zijn en in de ruimte 20 graden. Het vroor flink van de week dus we hebben met dubbele kachels getracht de temperatuur van 10 naar 20 graden te krijgen. Dat is praktisch gelukt nabij de werpkist. (18 graden vinden we al heel knap)
De camera vinden we ook stoer. Het schermpje wordt veel en intensief bekeken. Vanoux ligt echter veel aan de andere kant van de kamer waar we ook een goede mat hebben neergelegd. Dit maakt dat we haar goed kunnen horen maar niet kunnen zien. We herkennen het geluid van het flappengordijn als ze naar binnen en naar buiten loopt. Op de dikke mat is ze inmiddels begonnen met graven, ze is 4 dagen geleden begonnen met tranen (viel ons de vorige keer ook op) ik zag wat urineverlies en ze ligt flink te hijgen.
Allemaal tekenen dat het nu niet lang meer kan duren!

Vanoux, nog 1 week

Vanmorgen aan het eind van de wandeling gaf Vanoux aan dat ze even geen lange wandelingen meer wil. Alle moeders en zwangere vrouwen kennen waarschijnlijk het walrusgevoel (ik lig plat en kan wel wat rollen, maar vraag me niet overeind te komen), nou, da's Vanoux momenteel. Ze vindt het heerlijk als ik haar krabbel op haar lijf, zelf lukt het eigenlijk niet meer.

We hebben enorm gebuffeld de afgelopen week (hoefden even niet te werken). Vandaag hebben we het hele buitenterrein in orde gemaakt en het kacheltje, de babyfoon en het flappengordijn geinstalleerd. Dat klinkt allemaal vlot, maar het was weer een hele lange dag klussen. Het enige nadeel aan de draadloze camera....? Hij doet het minder goed bij metaal. Daar gaan we met een compleet stalen wand.

Hij is af!!

Bloed, zweet, heel veel spierpijn, hulp van buitenaf, één gebroken nagel en behoorlijk wat centjes zijn gecombineerd tot deze prachtige kraamkamer. Nu nog wat afwerking en gaaspanelen op maat en de werpkist kan er in!! We hebben de warmtelamp getest op het dekentje en alles werkt perfect. De ruimte is 6 bij 2 meter en is volledig geisoleerd en puppyproof. Het aangrenzende buitenterrein is zo'n 30 m2 dus ruim voldoende voor Vanoux en haar kroost.

Vanoux moet over ruim een week bevallen, haar buik zakt echt uit, de tepels zetten op. Ze holt echter nog vrolijk met de rest mee als ze een konijn tegenkomen. Verder blijft ze wat dichter in mijn buurt.

Alles verloopt dus prima.

Filmpje 2

en hier is ze nog een keer.

PS. MOCHT HET FILMPJE ZWART ZIJN DAN KIJKEN VIA www.youtube.com

De zilveren camera verdiend!

Bij het vorige nestje kwamen onze eigen beelden van een, via Marktplaats aangeschaft, tweedehands digitaal cameraatje. De beeldkwaliteit was erg laag en het leek wel alsof we de pups in één of ander donker hol hadden. Wij vonden dit geen representatieve weergave en hebben geinvesteerd in kwaliteit. We zijn apetrots op Vanoux en haar pups en willen dit ook graag goed laten zien. Na 2 dagen ergernis bij het uploaden, toch maar een Youtubekanaal aangemaakt. En zie hier de eerste resultaten. Ruim anderhalve week voordat de pups komen, kunnen we weer iets van de to do list schrappen.

Voor de komende tijd alvast veel kijkplezier toegewenst!

Zo slank zijn als je dochter...

Vanoux haar buik is nu echt dik aan het worden en de tepels beginnen groter te worden. Ze is prachtig zwanger, ze heeft er eigenlijk alleen last van als ze ligt te slapen. Dan is ze kortademig. Ze hijgt korter en meer als ze rondom en in het huis is. De melkfabriek wordt langzamerhand weer in productie genomen.

Haar dochter Willow is zo ongeveer het tegenovergestelde op dit moment. Als ze een jaar of twee is, gaat zij haar eerste nestje krijgen. Tot die tijd is het altijd feest met haar. Ze is nu anderhalf en op haar fitst, dunst en meest atletisch.

Knuffelen vinden ze altijd allemaal het einde.

Voor Vanoux is het wat lastiger geworden om mee te draaien. Voor Willow niet.

De ochtendwandeling gaat ook één tandje rustiger. Ze komt heel vaak even mooi zitten om een brokje te bietsen. Meestal blijft ze net een slag dichter bij me.

Vooralsnog gaat alles helemaal prima.

Bolle buik

We komen in de tussenfase.
Voor iemand die Vanoux niet kent is het een te dikke hond. Zo'n typische (ik wandel 4x per dag een rondje in het park) stadshond.
Het valt ons op dat de honden die buitenaf wonen over het algemeen meer beweging krijgen en dus slanker zijn. Het einde van de tuin is gewoon wat verder weg dan in de stad en dat zie je aan de dieren. Ik denk (maar reageer gerust) dat er bij de huisdiereigenaren in de stad ook kunstmatigere minder energievergende speeltjes zijn. Zo'n opwindmuis is leuk, maar de kat van de buren neemt geregeld 1 van onze weilandbewoners als presentje mee naar het eigen vrouwtje.
En dan zijn er natuurlijk egels en mollen waarmee je een hoop lol kunt beleven als hond zijnde. Een tak fungeert als trekspel/ flostouw/ agressiebewaker. Onze Diesel (overleden Rottweiler) vond die ene trekkerband geweldig om mee rond te sjouwen. (diep ontzag voor haar kracht).
Let wel; de liefde voor het dier is natuurlijk hetzelfde, zoniet groter, in de stad en de zorg zeker niet minder.
Misschien is het te vergelijken met een auto uit het westen van het land, minder kilometers maar net zoveel onderhoud.

Bij Vanoux voelen we de buik prachtig groeien. Ze is dan ook over de helft van haar dracht. Over een week of 3 zijn ze er (bijna)! Net zoiets als een mens dat 6 maanden zwanger is. Het is al wel te zien en toch kan ze alles nog. Er is gewoon net iets minder energie omdat de buik energie vergt. En groeit, en groeit, alles groeit zoo mooi, onze Vanoux is prachtig, wij zijn heel blij met haar.

Ook al stinkt ze weer eens een uur in de wind na die heerlijke wandeling van vanmorgen.

3 donkere zakjes

Als je goed kijkt zie je 3 donkere zakjes, linksboven, middenonder en rechtsboven. Dit zijn 3 pups zichtbaar in 1 shot. Een mooier bewijs is er niet!!

Superpup!!

Vier en een halve week geleden had Vanoux nog vaste verkering, tijd voor medisch onderzoek.
We zijn afgelopen donderdagmiddag naar de dierenarts geweest om te kijken hoe de zwangerschap verliep.

Vanoux vindt het heel gezellig bij de dierenarts en gaat vrolijk kwispelend naar binnen. Al die andere hondjes en poesjes en wat dies meer zij. Leuk joh!

Na een eerste kleine fysieke controle moest ze op haar rug voor de echo. Eerst de buik kaal scheren. Gel erop en kijken naar het schermpje.
De zakken van de foetussen zijn ongeveer zo groot als een krielkipei. Ze liggen aan elkaar als een bol. Per zak zie je een dik wormpie met een kloppend hartje.

Het is dus officieel, onze Vanoux is weer zwanger. De dierenarts zegt 5 dikke gezonde pups, Vanoux zegt stellig dat het er 6 zijn. Ze zijn van harte welkom!